Barth & Ineke go Svalbard

We zijn nog diep in slaap als er even na half zeven op de deur geklopt wordt. Het is Marjan, er is noorderlicht te zien. We hijsen ons in de vier lagen kleding (wollen hemd, wollen shirt met lange mouwen, wollen trui en donsjas, wollen legging met skibroek, wollen sokken, muts en een paar handschoenen én een paar wanten) en haasten ons naar beneden om de snowboots met spikes aan te trekken en lopen met statief en camera naar het donkere stuk in de buurt van het hotel.

Er is inderdaad noorderlicht te zien, met het blote oog is het vrijwel niet te zien maar fotografisch wel. We blijven een uurtje buiten om foto’s te maken tot de activiteit afneemt en gaan dan terug naar het hotel waar we de foto’s bekijken. Die zijn redelijk gelukt. Het is best lastig om in het donker iets wat in de lucht hangt scherp te krijgen, daarnaast blijft noorderlicht niet aldoor op dezelfde plek hangen maar kan het opeens achter je zijn dus dan moet je weer opnieuw scherpstellen. Maar we zijn niet ontevreden.

Na het ontbijt ontspannen we nog even voordat we gaan inpakken voor een tocht waar ik stiekem toch best een beetje nerveus voor ben, een 6 uur durende wandel/klimtocht naar de ijsgrot onder de Larsbreen-gletsjer. Het moet een pittige tocht zijn maar we gaan ervoor!

Om half twaalf worden we bij het hotel opgehaald door onze gids, de Italiaanse Neomi. In de bus zitten de andere deelnemer: een jong Zweeds stel en een Engels echtpaar van onze leeftijd. Vanaf het hotel rijden we naar de plek waar we de eerste avond geoefend hebben met het maken van foto’s bij het ijsbeerbord. Hier krijgen we een helm, een hoofdlampje, wandelstokken (voor wie wil), een gevriesdroogde lunch en een thermosfles met heet water. We krijgen nog een korte briefing en dan gaan we op pad.

We beginnen bij de voet van Sarkofagen en beklimmen de morene van de gletsjer. Het gaat vrijwel vanaf het begin al aardig omhoog. In totaal zullen we zo'n 410 meter stijgen.

Omdat het midden op de dag is, hebben we nog een klein beetje 'daglicht' waardoor we de ons omringende bergen goed kunnen zien.

Na een kleine 1,5 kilometer komen we bij een ijsgrot waar we doorheen kunnen lopen.

Tot hier is het eigenlijk redelijk goed gegaan. Heel erg snel gaat het niet, maar er zit voldoende snelheid in.

Niet ver na de ijsgrot wordt het steiler en dus ook zwaarder. Conditie gaat hier behoorlijk meetellen en daar schort het wel een beetje aan bij mij (understatement…) ;-)

Ruim na de 2,5 kilometer die op de site stond vermeld lijken we pas iets verder dan halverwege te zijn en als we op een stuk komen waar we nog steiler naar boven gaan slaat de twijfel toe. Is het wel verstandig om door te gaan? Ik moet per slot van rekening ook nog weer naar beneden! En hoe ver is het eigenlijk nog? En hou ik de groep niet teveel op? Is het wel verantwoord om door te gaan? Heel veel vragen in mijn hoofd en ik heb zo snel het antwoord niet.

We blijken nog een paar bergruggetjes hoger te moeten, waarna we bij de gletsjer zullen uitkomen. Die moeten we nog oversteken (ook die gaat nog licht omhoog) en dan zijn we bij ons einddoel, de ijsgrot.

Met Neomi en Helmich (hij heeft in Nepal ook trektochten begeleid) overweeg ik mijn opties. Er komt een andere groep naar beneden, daar kan ik straks mee terug lopen. Ik krijg in ieder geval een proteïne reep voor wat extra energie. Het is eigenlijk mijn eer te na om op te geven, dat zit niet zo in mijn aard. Maar ik wil de groep ook niet teveel ophouden. Aan de andere kant hebben we het zwaarste bijna gehad en wil ik heel graag de ijsgrot zien. Het is even een fiks mentaal gevecht maar ik besluit verder te gaan.

Wanneer we over de twee laatste twee bergruggen heen komen we bij de gletsjer. Deze is volledig bedekt met de recent gevallen sneeuw.

Wanneer we bijna over de gletsjer zijn roept Helmich dat er noorderlicht te zien is. En inderdaad, wanneer we de camera's erbij pakken zien we mooie kleuren in de lucht!

Om twintig over twee, ongeveer 2,5 uur nadat we zijn vertrokken, bereiken we de ingang van de ijsgrot. We hebben het gehaald! Ik ben kapot, maar ook vreselijk blij dat ik doorgezet heb!

De vermoeidheid is snel verdwenen wanneer we de ruim 5000 jaar oude ijsgrot betreden. In de 'hal' van de ijsgrot krijgen we een korte uitleg door Neomi en dan mogen we de smalle gang in. Hoe geweldig is het om ónder een gletsjer door te lopen!

De fluweelzachte, ijzige wanden, die oplichten als kristallen wanneer we er met de hoofdlamp aan langslopen. De verschillende vormen en kleuren. De bogen die lijken alsof we door het binnenste van een walvis lopen. Het is er opmerkelijk stil, de geluiden van de anderen worden al snel gedempt wanneer je wat bochten verder bent. Het is een magnifiek mooie, onder de gletsjer verborgen wereld.

Linksboven op de foto hierboven zie je een klein stukje donkerblauwe hemel.

We nemen je graag mee de ijsgrot in met onderstaande video:

Wanneer de gang te smal wordt om nog verder te kunnen stoppen we voor de lunch. We openen de zakken met gevriesdroogde soep en gieten er heet water op. Vijf minuten wachten en dan hebben we een heerlijk voedzaam soepje!

Het is fijn om even een klein half uurtje te kunnen zitten na de fikse klim naar boven. Het soepje geeft weer energie, en verfrist en wel glijden we door de gladde gang terug naar de ingang en verlaten we de ijsgrot. Dat zie je op de video hieronder.