Barth & Ineke go Svalbard

Wakker worden gaat vandaag niet. Is dit het punt waar mijn lichaam in de war begint te raken van de permanente duisternis? En dat het met slaperigheid daarop reageert? Het zou ook kunnen dat ik na een week met een best druk (maar leuk!) programma gewoon een beetje moe begin te raken.

We willen vandaag nog een aantal plekken in Longyearbyen bezoeken. Nog een paar weetjes over Longyearbyen: Er is één hoofdstraat in Longyearbyen: de Hilmar Rekstens Wei. De zijstraten, die dwars op de hoofdstraat staan, hebben geen naam maar alleen een nummer. Leidingen en rioleringen liggen boven de grond omdat deze vanwege de permafrost altijd bevroren is en ze dus niet ingegraven kunnen worden.

We wandelen eerst naar de Svalbard Kirke, die op een heuvel ligt, in Old Longyearbyen. De eerste huizen werden op veilige afstand van de Longyearrivier gebouwd, maar tijdens de 2e Wereldoorlog op 8 september 1943 hebben de Duitsers heel Longyearbyen platgebrand. De resten hiervan (voornamelijk wat lage palen) zijn nu nog zichtbaar.

Aan de overkant van de vallei is links de ski piste te zien. Gedurende de hele week zijn ze al bezig met het opspuiten van sneeuw. De horizontale strepen zijn anti-lawine hekken.

Dan komen we bij het uit 1958 stammende kerkje. Het eerdere kerkje (gebouwd in 1921), lag 200 meter zuidelijker en werd ook in WOII verwoest. Het is ‘s werelds meest noordelijk gelegen kerk en is 24 uur per dag geopend. Wij gaan natuurlijk ook binnen een kijkje nemen.

Eerst komen we in een hal waar we onze schoenen uit moeten doen en de jassen op kunnen hangen. We moeten de trap op om bij het kerk-deel te komen. De inrichting is typisch Scandinavisch. Eerst komen we bij een gedeelte waar mensen lekker kunnen zitten en bijeen kunnen komen, inclusief opgezette ijsbeer (deze is ooit aan de kerk geschonken). Daarna komen we bij het gedeelte waar de kerkdiensten worden gehouden.

We wandelen verder naar café Huskies. In gezelschap van twee prachtige witte Huskies drinken we een kop koffie met een lekker gebakje erbij.

Onze volgende bestemming is het Svalbard Museum. Het schijnt een erg mooi museum te zijn en dat klopt. Er is veel informatie over de flora en fauna op Spitsbergen, over het verleden, maar ook over de toekomst vanwege het smelten van de gletsjers. Ook worden de eerste vrouwen op Spitsbergen uitgelicht, waaronder een ontdekkingsreizigster, een mijnwerker, een hotelmanager en de vrouw van de directeur van de Noorse kolenmaatsschappij.

Ook zijn er video's te zien over de Zadenbank. Het is leuk om op die manier toch even een kijkje te hebben kunnen nemen in deze bijzondere plek.

We moeten ons terug naar het hotel haasten, want om kwart voor vier haalt Odd Christian ons op om samen een hapje te gaan eten in Huset. Tegenwoordig is het een duur restaurant, maar het heeft een lange geschiedenis vanaf hun opening als café in 1952.

De huidige wijnkelder werd voorheen gebruikt als oefenruimte voor het koor en werd later omgebouwd tot een winkel die huishoudelijke artikelen verkocht. Het binnenste deel van de kelder werd gebruikt als kleedkamer en als douchefaciliteit. Toen de oude kerk afbrandde, was er een periode waarin kerkdiensten ook binnen de muren werden gehouden.

In het begin huisvestte Huset ook een school op de tweede verdieping. De priester, die ook met zijn vrouw in het huis woonde, was de leraar. In kinosalen had Huset Longyearbyens eerste bioscoop. Er was ooit een postkantoor in gehuisvest, en op een gegeven moment bevond ook het terminalgebouw voor de luchthaven zich in Huset. Mensen werden met de bus meegenomen om zich te verzamelen in Huset, en later naar de oude luchthaven gereden die zich in Advent Valley bevond.

Naast een 14-gangen menu serveren ze er de ‘zaterdagsteak’, en dat is wat wij er gaan eten: er is keuze tussen steak, steak en steak (of een worstje voor de kinderen), je haalt zelf sla en aardappelen of friet, bestelt er een biertje bij dat is het. De lokale bevolking komt er graag op zaterdag dus voor de toeristen is het leuk om mee te maken en de biefstuk is ook nog eens perfect klaargemaakt.

De oorkonde die in de gang aan de muur hangt doet wel enkele wenkbrauwen fronsen. Vooral de disclaimer in het kadertje linksonder…

Na het eten zoeken we onze schoenen weer op in de hal en brengt Odd Christian (we hadden hem uitgenodigd om mee te eten) ons terug naar het hotel waar we ons andermaal dik in de kleren kunnen paken voor de laatste excursie. We rijden terug naar Bjorndalen in de hoop dat de bewolking nog even wegtrekt en we nog één kansje krijgen op noorderlicht. Maar het is bewolkt, het sneeuwt licht en het is ijskoud aan het water.

Marjan heeft nog een doosje met glowsticks bij zich dus we vermaken ons nog een tijdje met het maken van foto's met een lange sluitertijd terwijl we met de glowsticks figuren maken.

Op advies van Odd Christian rijden we naar een andere plek aan de kust waar we de bergen aan de overkant als backdrop hebben. Het blijkt een goed advies.

Het blijft bewolkt en we zijn koud en moe dus besluiten we in het hotel nog een drankje met elkaar te drinken, het wordt voor vrijwel iedereen een biertje van de lokale Svalbard brouwerij. Rond elven zoeken we onze kamers op, het was weer een mooie dag!